بررسی و مقایسه ی رابطه ی انواع کمال گرایی با ویژگی های شخصیتی و سلامت عمومی در دانشجویان استعداد درخشان و دانشجویان عادی

مقدمه: کمال گرایی یک ویژگی شخصیتی است که به انواع مختلفی تقسیم شده است. نظریه پردازان، برخی از انواع کمال گرایی را سازگارانه و برخی دیگر را ناسازگارانه می دانند اما تا به حال ملاک های ثابتی برای تعیین سازگاری و ناسازگاری انواع کمال گرایی ذکر نشده است. هم چنین پژوهش های زیادی رابطه ی کمال گرایی را با ویژگی های شخصیتی و یا با اختلالات روان شناختی و جسمانی سنجیده اند اما تناقض در نتایج دیده می شود. هدف: مهم ترین هدف پژوهش حاضر، تعیین و تبیین رابطه ی کمال گرایی با ویژگی های شخصیتی و سلامت عمومی در دانشجویان استعداد درخشان و دانشجویان عادی و هم چنین مقایسه ی این دو گروه از دانشجویان از نظر میزان کمال گرایی، نوع شخصیت و نمرات مولفه های سلامت عمومی بود. روش: در این پژوهش از دو روش همبستگی و علی-مقایسه ای که هر دو از جمله روش های توصیفی پژوهش هستند، استفاده شده است. پژوهش حاضر در دو جامعه ی مختلف انجام شد: جامعه ی دانشجویان استعداد درخشان که تمام آن ها در پژوهش شرکت کردند و جامعه ی دانشجویان عادی که به روش نمونه گیری خوشه ای تعداد 154 نفر از آن ها به عنوان نمونه ی پژوهش انتخاب شدند. در این پژوهش ، سه آزمون کمال گرایی هیل، شخصیت نئو (فرم کوتاه) و سلامت عمومی (28 سوالی) به کار گرفته شدند. یافته ها: مهم ترین یافته های پژوهش به طور خلاصه بدین شرح هستند: الف) در هر دو گروه مورد پژوهش، اکثر ابعاد کمال گرایی با دو ویژگی شخصیتی عصبیت و مسئولیت پذیری، همبستگی مثبت و معناداری دارند. ب) تمام ابعاد کمال گرایی حداقل با یکی از مولفه های نقص در سلامت عمومی به ویژه اضطراب و افسردگی همبستگی مثبت معناداری دارند. ج) دانشجویان استعداد درخشان و دانشجویان عادی از نظر مولفه های سلامت عمومی و چهار ویژگی شخصیتی، تفاوت معناداری با هم ندارند اما از نظر برخی ابعاد کمال گرایی و ویژگی شخصیتی مسئولیت پذیری، تفاوت معناداری با هم دارند. د) دانشجویان دارای انواع کمال گرایی از نظر نمراتشان در مولفه های سلامت عمومی و ویژگی های شخصیتی تفاوت معناداری با هم دارند. ه) کمال گرایی ترکیبی، ناسازگارانه ترین نوع کمال گرایی و کمال گرایی وجدانی، سازگارانه ترین نوع کمال گرایی است اما در هر حال عدم کمال گرایی، سازگارانه ترست. نتیجه-گیری: مهم ترین نتیجه ای که می توان از یافته های پژوهش، استنباط کرد، این است که اگرچه در سطح نظریه، کمال گرایی به دو نوع مثبت و منفی تقسیم شده است، اما در عمل و در سطح آزمون، نوع کاملاً مثبت و سازگارانه ی کمال گرایی وجود ندارد و یا شاید هنوز آزمونی وجود ندارد که این نوع کمال گرایی را مورد سنجش قرار دهد.